„Uczymy się doświadczając…, człowiekiem stajemy się w relacjach”, tak więc…..
Dziecko otoczone wyrozumiałością uczy się cierpliwości….i zaufania do świata…
Dziecko zachęcane uczy się wiary w siebie….i w innych….
Dziecko, któremu dajemy uznanie, uczy się wdzięczności….i zaufania do samego siebie i innych…
Dziecko akceptowane uczy się kochać…
Dziecko doświadczające wolności i zaufania uczy się odpowiedzialności…
Dziecko otrzymujące wparcie, kiedy samo walczy, uczy się pokojowego działania…
Dziecko otoczone prawdą uczy się rozumieć siebie …i działać dla dobra swojego i innych…
Dziecko darzone empatią uczy się, że jest kompetentne do ludzkiego, dobrego działania, które służy ludzkości…
Dziecko żyjące w otoczeniu, w którym ma prawo do posiadania, uczy się dzielenia i hojności…
Dziecko traktowane uczciwie uczy się prawdy i sprawiedliwości….
Dziecko żyjące w poczuciu bezpieczeństwa uczy się ufności…do własnego człowieczeństwa…
Dziecko otrzymujące bezpieczne komunikaty uczy się asertywności i brania innych pod uwagę…
Dziecko otoczone niedoskonałą, różnorodną przestrzenią, dostarczającą szansy rozwoju – książkami, placem do samodzielnych, kreatywnych zabaw oraz dorosłymi, którzy nie przeszkadzają doświadczać, a poszukają wspólnie odpowiedzi, zainspirują i nie uznają żadnego pytania ani odpowiedzi za głupie uczy się, że życie ma sens i jest drogą…
Jeśli żyjemy w emocjonalnym spokoju, nasze dzieci będą żyły w spokoju ducha…wykorzystując w pełni swoje człowiecze zasoby do czynienia dobra na ziemi…
Jeśli więc nam dorosłym dzieje się dobrze…naszym dzieciom dzieje się o wiele lepiej, doświadczają, eksperymentują, wysnuwają wnioski służące im samym i społeczności, stają się altruistami dbającymi o dobrostan każdego z osobna i wszystkich razem…
Czyż nie na tym zależy nam wszystkim?
Jednakowoż...
Dziecko krytykowane uczy się potępiać, szukać winnych, wypatrywać zagrożenia, oskarżać, manipulować…
Dziecko otoczone opiniami, etykietami, porównywaniem, pouczaniem uczy się agresji…, szuka sposobów na ochronę…
Dziecko żyjące w strachu uczy się , że życie to ciągłą walka…lub ucieczka…
Dziecko doświadczające litości uczy się rozczulać nad sobą…, szukać usprawiedliwień…
Dziecko wyśmiewane uczy się nieśmiałości….i tego , jak przetrwać….
Dziecko otoczone zazdrością uczy się, że życie jest trudne….
Dziecko zawstydzane uczy się poczucia winy….i działania bez brania pod uwagę samego siebie….w rezultacie ponosząc duże koszty..
Dziecko oceniane uczy się, że jest tyle warte, ile myślą o nim inni…uczy się szukania sensu w rzeczach…w czymś na zewnątrz…daleko….nieosiągalnym…nieistniejącym?
Agnieszka Satalecka dyrektor